Choice spodobało mi się od pierwszego przesłuchania. Dlaczego? Odpowiedź na to pytanie jest banalnie prosta: każdy, komu bliski jest melodyjny, fajny, trochę w starych klimatach thrash z pewnością od razu polubi chłopaków i ich muzę.
Powstali w 1999 roku, aby trzy lata później w składzie: Klóha (bas, wokal), Grzegorz Herman (gitarka), Krzysztof Kubacki (takowoż gitarka) oraz Andrzej Kupczyk (perkusja + nazwisko he he) zawojować underground dźwiękami, przy których raduje się dusza.
W bio kapelki można przeczytać znamienne słowa: „Kpiąc z jarmarcznej estetyki heavy metalu, Choice proponuje autorską wizję tego gatunku, pozbawioną rycerskości i pompy, szczerą i bezkompromisową.” Święte słowa, jako że panowie w zasadzie sami napisali sobie recenzję. Trudno nie zgodzić się z takim określeniem muzyki Choice. Jest to bowiem generalnie heavy/thrash w starym stylu, pełen prostych acz chwytliwych riffów, jazda do przodu po prostu. Gdyby chcieć szukać nawiązań, to mógłbym wymienić mój ukochany Overkill, który przewija się w kilku numerach (najsilniej w The Angerfeeder), trochę Annihilator (Lost, Human), ale najmocniej czuć ewidentny wpływ Metalliki z okolic Master Of Puppets – w zasadzie większość kawałków ze wskazaniem na Slide i tytułowy. W Boiling Blood mamy do czynienia z kapitalnym zaśpiewem, który pewnie doskonale sprawdza się na koncertach, bo absolutnie nadaje się do śpiewania przez publikę. W Angels Of The End udziela się wokalnie niejaka Teresa Spitulska, której na szczęście udało się uniknąć maniery nudzących i jęczących panien rodem z pseudo blackowych załóg. Jej głos pasuje doskonale do muzyki i aż szkoda, że panowie nie pozwolili jej jeszcze gdzieś zanucić (no, prócz kolejnego kawałka, ale to naprawdę tylko nucenie). Trapped to z kolei jakieś echo Megedethowego Holy Wars, a może ja po prostu za dużo tego słucham…
Płytkę nagrano w chodzieskim domu kultury oraz w czymś zwanym Migdał Mobile Record Home Studio… Hmmm…. nieważne, istotne że wsio brzmi jak należy, a przyczepiłbym się tylko do zbyt płaskich momentami gitar, które powinny brzmieć bardziej soczyście. Ale to jedynie taka mała uwaga. Migdał migdali się zresztą odrobinkę w ukrytym, dziewiątym numerze wespół z Hermanem Grzegorzem…
Jako podsumowanie, nie pozostaje mi nic innego, jak mieć nadzieję, że panowie z Choice nie zejdą z obranej drogi. Osobiście chciałbym usłyszeć na ich kolejnej produkcji nieco więcej kombinacji, większego urozmaicenia. Ale i tak jest fajnie – oby im się wiodło!!!
Podobne Artykuły
WOLFPATH „Wolfpath”
THE VISION BLEAK „Weird Tales”
COMPULSIVE + CRY OF THE NILE „The Voiceless Symphony”
MISANTHROPIC RAGE „Gates No Longer Shut”
EXHORDER „Defectum Omnium”
CORTEGE „Vandari”
SAMAEL „Passage – Live”
LA MER „Tetrahedra”
ABSQUE COR „Na zawsze cieniem…”
WAYFARER „American Gothic”
REBAELLIUN „Under the Sign of Rebellion”
WILCZYCA „Magija”
RAVENOIR „Cultus Inferi”
THY CATAFALQUE „Alföld”
HYPNOS „Deathbirth”
SEPULCRUM „Lamentation of Immolated Souls”
KINGDOM „Abusive Worship In The Chamber Of Shame”
FURIA GNIEW „Wstyd”
MROME „Leech Ghetto”
SZNUR „Ludzina”
TÚRIN TURAMBAR „RABARBATTOIR czyli CUDOWNE ROZMNOŻENIE SMOŁY”
PUKEWRAITH „Banquet of Scum”
HELL’S CORONATION „Transgression of a Necromantical Darkness”
EUTANOR „Assembling Tomorrow”
NUNSLAUGHTER „Hells Unholy Fire”
MROME „Noetic Collision On The Roof Of Hell”
WILCZYCA „Magija”
MOLEKH „Ritus”
CTHULHUSS „Oblteration Of Soul”
DOOMSTER REICH „Blessed Beyond Morality”
UKĆ „Coming Out”
PROFECI „Ubóstwo”
SATANIC WARMASTER „Aamongandr”
GENIUS ULTOR „Wiatr”
RAFAŁ KOŁACKI „Mektoub”
