Kapela pochodzi z Gliwic. Istnieje od 1997 roku. Ma na koncie cztery demówki. Występowała na niezliczonych festiwalach i koncertach. Ma spore doświadczenie. Ma spory potencjał. Fajnie gra.
W Midnightdate występują aż dwie panie: jedna na wokalu, druga na basie. Obydwie radzą sobie kapitalnie. I chociaż na polskim rynku aż roi się od kapel, w których mamy śpiewające dziewczyny – w dodatku większość tych zespołów jest jednak przeciętna – to Midnightdate udaje się, według mnie, obronić formułę damskiego wokalu jako głównego. Bo obok Agnieszki Góreckiej, która to obsługuje rzeczony mikrofon, w zespole śpiewa też gitarzysta, Łukasz Marut. To właśnie owa dwójka plus klawiszowiec Krzysztof Latacz stanowią o brzmieniu bandu.
Jaką zatem muzykę gra Midnightdate? Fajną 🙂
A konkretnie – growlujący wokal męski plus damski głos, który mi kojarzy się nieodparcie z Anją Orthodox plus plamy klawiszy plus wyraziste riffy i nietuzinkowe chwilami zagrywki (jak w połowie Night Reflection, gdzie jest fragment prawie barokowy). To wszystko daje rezultat w postaci metalu z wpływami gotyku, lub – jak kto woli – rocka gotyckiego. Oczywiście nie mówię tu o podobieństwach do Sisters Of Mercy, oczywiście. Bliżej Midnightdate raczej do niektórych starszych płyt The Gathering albo Dominion – głównie ze względu na wokale, czyli specyficzne „zmagania” damskiego i męskiego głosu. Gitary z kolei momentami przypominają Eternal Samaela. Klawisze z kolei to fajne, melodyjne, czasem pseudo-orientalne ozdobniki i szerokie plamy, które dają niejako pole do popisu dla pozostałych instrumentów. Do zbioru inspiracji dorzuciłbym jeszcze Moonspella, polskie Moonlight i może jeszcze na upartego Rotting Christ z albumu Sleep Of The Angels.
Najlepsze utwory na krążku to na pewno Night Reflection (ze względu na motorykę, melodię i ów fajny patent) oraz Out There (punkty dodatnie za wokal Agnieszki, który brzmi tu kapitalnie – szczególnie ten zaśpiew w drugiej części utworu). Nie oznacza to jednak, że pozostałe kawałki są do dupy, nic z tych rzeczy.
Jak już wspominałem, Polska kobiecym wokalem stoi, ale owa formuła nieco już zaczyna się chwiać, bo ile przecież można słuchać kapel z dziewuszką na przedzie? Midnightdate wpisując się w ów schemat, jednocześnie wychodzi poza niego. Pogratulować tylko tak udanie zakończonych poszukiwań wokalistki z prawdziwego zdarzenia. Oby nie zostali strąceni w typowo polską przeciętność.
Podobne Artykuły
WOLFPATH „Wolfpath”
THE VISION BLEAK „Weird Tales”
COMPULSIVE + CRY OF THE NILE „The Voiceless Symphony”
MISANTHROPIC RAGE „Gates No Longer Shut”
EXHORDER „Defectum Omnium”
CORTEGE „Vandari”
SAMAEL „Passage – Live”
LA MER „Tetrahedra”
ABSQUE COR „Na zawsze cieniem…”
WAYFARER „American Gothic”
REBAELLIUN „Under the Sign of Rebellion”
WILCZYCA „Magija”
RAVENOIR „Cultus Inferi”
THY CATAFALQUE „Alföld”
HYPNOS „Deathbirth”
SEPULCRUM „Lamentation of Immolated Souls”
KINGDOM „Abusive Worship In The Chamber Of Shame”
FURIA GNIEW „Wstyd”
MROME „Leech Ghetto”
SZNUR „Ludzina”
TÚRIN TURAMBAR „RABARBATTOIR czyli CUDOWNE ROZMNOŻENIE SMOŁY”
PUKEWRAITH „Banquet of Scum”
HELL’S CORONATION „Transgression of a Necromantical Darkness”
EUTANOR „Assembling Tomorrow”
NUNSLAUGHTER „Hells Unholy Fire”
MROME „Noetic Collision On The Roof Of Hell”
WILCZYCA „Magija”
MOLEKH „Ritus”
CTHULHUSS „Oblteration Of Soul”
DOOMSTER REICH „Blessed Beyond Morality”
UKĆ „Coming Out”
PROFECI „Ubóstwo”
SATANIC WARMASTER „Aamongandr”
GENIUS ULTOR „Wiatr”
RAFAŁ KOŁACKI „Mektoub”
