FARBEN LEHRE „Bez Pokory/My Maszyny”

Papapa… papapa… Jak tak dalej pójdzie to zacznę słuchać tylko i wyłącznie punka! Znowu dostałem od Tomasza taka muzę, chociaż nie płaczę nad tym faktem, bo zdarzyłem się już przyzwyczaić. Szkoda tylko, że należycie nie docenię, FARBEN LEHRE wszak ja w ogóle nie znam się na oj-u! Oczywiście mógłbym poprosić jakiegoś kumpla, ale oni maja mózgi przepalone i żyją PSYCHOBILLEM czy czymś takim??? Kiedyś się ich zapytam, co sądzą o płockiej załodze, wiecznie z ich ust padają nazwy BRYGADA KRYZYS, DEZERTER, KOLABORANCI, MOSKWA i nic więcej… Odrobinę za spokojny to sound, za bardzo relaksuje. Brakuje mi kopa… chociaż przyjemnie czytało mi się książkę przed chwilą! Są momenty, kiedy wkradają się dźwięki zbliżony do reggae. Trudna sprawa, naprawdę jestem w przysłowiowej kropce! Czuję, że porwałem się z motyką na księżyc! Nie wiem, co mam napisać, a to dopiero pierwszy krążek leci… Strach pomyśleć, jaką pustkę będę miał w głowie przy następnym sidi! Jedno, co przychodzi mi na myśl w czasie owego zapoznania z FARBEN LEHRE jest to, że straszny bezmózgowiec ze mnie, hehehe. Czyżbym tolerował tylko to, co posiada nalepkę „METAL”? Więc jeśli jesteście zagorzałymi fanami ekstremy nie sięgajcie po „Bez Pokory/My Maszyny” będzie to strata czasu! Zaczął się druga płytka jak na razie znacznie żywsza od swojej poprzedniczki. Czuję w kościach, że będzie lepiej, a może to przez tą dzisiejszą wyprawę do lasu?! Chociaż jak na razie jest to od początku te same tempo to jednak wchodzi lepiej do łba. Niby jest to ten sam zespół, co wcześniej, a jednak jakby inny! Trochę leciutkich zakrętasów na strunach i już jest fajniej. Posłuchajcie „Epidemia” z butów was wyrwie! Gitarki nabierają ciężkości, pera fajnie wybija, basik zaczyna, klangować… Jeśli chcecie posłuchać czegoś odmiennego, nieskażonego komercją, czegoś, co ma za sobą 20-dziesto letnią historię warto spróbować… Właściwie sięgnijcie po całość zawsze którąś „część” możecie komuś oddać!!!