SLIPKNOT „All Hope Is Gone”

Kraj: Stany Zjednoczone
Gatunek: Modern metal
Strona zespołu: http://www.slipknot1.com/


Dobre utwory: 'Gematria (The Killing Name), Psychosocial, Dead Memories, Wherein Lies Continue
Długość albumu: 57:39

Jedno jest pewne, nazwa SLIPKNOT od samego początku budziła kontrowersje, jedni szybko stali się zagorzałymi fanami, inni do dziś wieszają na nich psy, a jeszcze inny oczywiście znają, nawet lubią ale się z tym ukrywają, bo przecież to modne i dla dzieciaków. Ciekawe… zwłaszcza, że czytając niektóre fora internetowe ludzie koło 30-tki śmiało twierdzą, że SLIPKNOT to zajebista kapela. Bardzo intrygujące….

Ale ja nie o tym, i nie tutaj. Przyjrzyjmy się nowej płycie muzyków z Des Moines. Otóż All Hope is Gone wydaje się być idealnym krokiem w przód a jednocześnie z zachowaniem wszystkich starych elementów. Początkowo byłem nastawiony dość sceptycznie by z każdym kolejnym przesłuchaniem odkrywać moc i energię bijącą z tej płyty. Trochę czasu to zajęło, ale faktycznie ten album trzeba rozgryźć i przesłuchać więcej niż raz czy dwa.

Muzyka zawarta na nowym albumie SLIPKNOT uległa… małej przemianie. Pojawiło się więcej death metalu, czy też ciężkiego metalu w ogóle, prawie heavy metalowe solówki, zmieniło się brzmienei – na cięższe oczywiście i trochę mniej czytelne, pojawiło się sporo czystych i niemal żywcem wyjętych ze STONE SOUR wokali (brawo!), oraz… jest jakby mniej tego perkusyjnego uderzenia. Nie żeby Joey nie wyrabiał bo ten facet to najmocniejszy po Coreyu punkt zespołu, co świetnie zresztą udowadnia na albumie, ale na All Hope is Gone jakby nie było tych dwóch dodatkowych zestawów. Joey od lat i tak wyrabia cały materiał sam, a towarzyszący mu bębniarze nie wyróżniają się na albumie i praktycznie ich nie ma.

Szkoda bo bębny w SLIPKNOT, nie ważne czy samego Joeya czy Shawna i Craiga, zawsze były fantastyczne i sprawiały piorunujące wrażenie. Niestety tego impetu brakło, ale za to dostaliśmy świetne i brutalne bębny Joeya który pokazuje, że perkusja jest instrumentem nie od parady. Rytmika albumu świetnie zgrywa się z często melodyjnymi i nastawionymi na groove riffami, a o mostkach, czy też brutalnych death metalowych galopadach bądź blastach, nawet nie wspominam.

Na All Hope Is Gone znalazło się miejsce dla czystego często przejmującego i bardzo kontrowersyjnego śpiewu. Cóż możliwe, że Corey chciał śpiewać łagodniejsze partie (wszak przecież większość czasu spędzał wraz ze STONE SOUR gdzie śpiewa tylko czysto), z kilku powodów. Po pierwsze miały (i pasują) pasować do poszczególnych kawałków (Dead Memories to mistrzostwo świata), miały urozmaicić muzykę (tak się stało), oraz pozwolić słuchaczowi odetchnąć od ciężkiej ekstremalnej muzyki. Wszystkie założenia się sprawdziły co mnie oczywiście bardzo cieszy. I choć przyznam, że nie tego oczekiwałem po SLIPKNOT (a czego można było oczekiwać???), nowy album cytując mojego kolegę żere fest. He,he.

Jednym słowem nie zawiedli. Nie mogli. Nowocześnie, nieszablonowo, ciężko, brutalnie, energicznie, a nawet lirycznie i nastrojowo. Tak właśnie gra SLIPKNOT, potrafi odnaleźć się w każdej stylistyce, i fani jak i muzycy grupy doskonale o tym wiedzą. Dlatego też niech nikogo nie zdziwi ballada Snuff a dla przeciwwagi najbrutalniejszy, pełen szybkich blastów i głębokiego ryku, tytułowy All Hope Is Gone. To nie metal dla dzieciaków, to muza dla wszystkich którzy cenią sobie melodię, klimat, betonowy ciężar, ostre pierdolnięcie a do tego wszystkiego to muzyka dla tych którzy w swoim życiu chcą być chociaż trochę kontrowersyjny i chcą wyróżnić się spośród szarego tłumu.

I właśnie o to chodzi.

ocena: 8/10

Lista utworów

# „.execute.” – 1:49
# „Gematria (The Killing Name)” – 6:02
# „Sulfur” – 4:38
# „Psychosocial” – 4:42
# „Dead Memories” – 4:29
# „Vendetta” – 5:16
# „Butcher's Hook” – 4:15
# „Gehenna” – 6:53
# „This Cold Black” – 4:40
# „Wherein Lies Continue” – 5:37
# „Snuff” – 4:36
# „All Hope Is Gone” – 4:45

Skład

* Sid Wilson – gramofony (DJ)
* Joey Jordison – perkusja
* Paul Gray – gitara basowa
* Chris Fehn – instrumenty perkusyjne, chórki
* James Root – gitara rytmiczna
* Craig „133” Jones – instrumenty klawiszowe, sampler, gitara rytmiczna
* Shawn „Clown” Crahan – instrumenty perkusyjne, chórki
* Mick Thomson – gitara prowadząca
* Corey Taylor – wokal